Written by 2:23 pm Εκπαίδευση, Επιστημονικά Νέα, Κλινικά Περιστατικά

Επιλογές θεραπείας της τερηδόνας στα νεογιλά δόντια

Είναι ώρα να είστε συντηρητικοί ή προοδευτικοί; Προτού αποφασίσετε να θεραπεύσετε την τερηδόνα στα νεογιλά δόντια, εξετάστε αυτούς τους παράγοντες.

Κατά το σχεδιασμό της θεραπείας αποκατάστασης της τερηδόνας στα νεογιλά δόντια, η διακύμανση στις ανατομικές δομές μετατρέπει τη συμβατική αποκατάσταση σε πρόκληση. Ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες για να εξετάσετε, είναι ότι τα νεογιλά δόντια έχουν λεπτότερο σμάλτο και η οδοντίνη τους καθώς και το σμάλτο έχουν λιγότερα μεταλλικά στοιχεία. Ως εκ τούτου, τα νεογιλά δόντια είναι πιο αδύναμα στην υποστήριξη υλικών αποκατάστασης.
Πολλά υλικά αποκατάστασης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τα νεογιλά δόντια. Υαλοϊονομερή, αμαλγάματα, σύνθετα υλικά και στεφάνες από ανοξείδωτο ατσάλι έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά, καθώς και οι προκατασκευασμένες στεφάνες ζιρκονίας κερδίζουν γρήγορα δημοτικότητα στην Κοινότητα της Παιδοδοντίας.

Σχεδιασμος της Θεραπειας

Η κοινή εσφαλμένη αντίληψη ότι “τα δόντια του μωρού θα πέσουν ούτως ή άλλως” αντιπαρατίθεται με την έννοια της διατήρησης της δομής του δοντιού που τώρα παρέχεται από τις προόδους στα σύγχρονα υλικά. Στην πρωτογενή οδοντοφυΐα, η επικρατέστερη και πιο αληθινή φιλοσοφία είναι ότι η διατήρηση της δομής του δοντιού πρέπει να είναι δευτερεύουσα σε σχέση με την εκ νέου θεραπεία του νεογιλού δοντιού. Πολλά παιδιά που διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο τερηδόνας, είναι πιθανό να επιστρέψουν την επόμενη φορά με τερηδόνα σε κάποια άλλη επιφάνεια του ίδιου δοντιού που μόλις είχε αποκατασταθεί, γεγονός που σημαίνει άλλο ένα ραντεβού με αναισθησία (πιθανώς σε ένα νευρικό ή ανήσυχο παιδί). Σε πολλές περιπτώσεις, η θεραπεία με μια στεφάνη θα εμπόδιζε μια δεύτερη επίσκεψη και θα εξοικονομούσε χρήματα.
Αυτή η αντιπαράθεση υπάρχει επίσης και στις βλάβες Κατηγορίας Ι και II. Ωστόσο, η πρόοδος στα σύνθετα υλικά επίσης επιτρέπει μια πιο συντηρητική προσέγγιση. Κατά την τοποθέτηση αμαλγάματος στην πρωτογενή οδοντοφυΐα, η παραδοσιακή προσέγγιση GV Black για την πρόληψη μπορεί να παρέχει ένα όφελος για τον ασθενή. Η προετοιμασία όλων των μη συνενωμένων σχισμών με τερηδόνα, και χρωματισμούς θα βοηθήσει ώστε να μειωθεί η ανάγκη για εκ νέου θεραπεία των δοντιών, λόγω τερηδόνας σε οποιαδήποτε άλλη μη επεξεργασμένη σχισμή.
Τα σύνθετα υλικά παρέχουν ένα πλεονέκτημα, διότι μια πιο συντηρητική προσέγγιση μπορεί να χρησιμοποιηθεί – οι οδοντίατροι μπορούν να προετοιμάσουν μόνο το μέρος του δοντιού με την τερηδόνα, και ύστερα να χρησιμοποιήσουν ένα ρευστό υλικό ή μια έμφραξη για το υπόλοιπο δόντι.
Και οι δύο προσεγγίσεις θα βοηθήσουν ώστε να μειωθεί η πιθανότητα επανάληψης της θεραπείας σε ένα δόντι, λόγω νέων βλαβών τερηδόνας στα αυλάκια του ίδιου δοντιού.
Υπάρχει μια ποικιλία φιλοσοφιών πάνω στο σχεδιασμό της θεραπείας για τις βλάβες Κατηγορίας II στον τομέα της Παιδοδοντίας – ειδικά σε σχέση με τις βλάβες που είναι εμφανείς στις ακτινογραφίες. Και πάλι, το πάχος της αδαμαντίνης στην πρωτογενή οδοντοφυΐα είναι λεπτότερο με λιγότερα μέταλλα από εκείνο της μόνιμης οδοντοφυΐας – 1 χιλιοστό σε σύγκριση με 2 χιλιοστά. Αυτό σημαίνει ότι οι βλάβες θα προχωρήσουν πιο γρήγορα και η απόφαση του πότε να γίνει η θεραπεία και η επαναμετάλλωση μπορεί να είναι δύσκολη. Αν τα διπλανά δόντια είναι σε διαδικασία θεραπείας, ο οδοντίατρος πιθανός να έχει μια άμεση εικόνα που θα τον/την βοηθήσει στη λήψη αυτής της απόφασης, και αν η αναισθησία γίνεται στην ίδια περιοχή, θα μπορούσε να διεξαχθεί μια βιοψία τερηδόνας ώστε να προσδιοριστεί η πορεία προς άλλα δόντια.
Οι ασθενείς με υψηλό κίνδυνο τερηδόνας μπορούν επίσης να επωφεληθούν από ένα πιο “επιθετικό” σχέδιο θεραπείας. Για τις αλλοιώσεις τερηδόνας Κατηγορίας II που είναι κλινικά εμφανείς χρειάζεται να εξεταστεί προσεκτικά η επιλογή ανοξείδωτης στεφάνης ως υλικού αποκατάστασης, εκτός αν το δόντι είναι έτοιμο να πέσει.

Επιλογες Υλικων

Η ποικιλία των διαθέσιμων υλικών παρέχει πολλαπλές επιλογές για την αποκατάσταση των νεογιλών δοντιών. Τα Υαλοϊονομερή είναι κατάλληλα για αποκαταστάσεις Κατηγορίας Ι και καταπραϋντικά σφραγίσματα και η ικανότητά τους να συνδέονται με την οδοντίνη τα καθιστά πλεονεκτικά σε ενδιάμεσες θεραπευτικές αποκαταστάσεις/ ατραυματικές τεχνικές αποκατάστασης. 
Ενώ τα Υαλοϊονομερή τροποποιημένα με ρητίνη έχουν τους ίδιους τύπους ενδείξεων χρήσης, το συστατικό της ρητίνης τους παρέχει μεγαλύτερη αντοχή στη φθορά σε σχέση με τα παραδοσιακά Υαλοϊονομερή. Αυτό επιτρέπει να χρησιμοποιηθούν σε βλάβες Κατηγορίας II.
Οι αποκαταστάσεις με αμάλγαμα χρησιμοποιούνται πολλά χρόνια στην πρωτογενή οδοντοφυΐα. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν στις αποκαταστάσεις Κατηγορίας Ι και II καθώς και στις μεταγενέστερες αποκαταστάσεις Κατηγορίας V. Μερικοί οδοντίατροι τις χρησιμοποιούν επίσης και για τις βλάβες Κατηγορίας III στις περιφερικές επιφάνειες των πρωτογενών κυνοδόντων. Μπορεί επίσης να είναι επωφελές για τους οδοντιάτρους να χρησιμοποιούν ένα κράμα γρήγορης ρύθμισης κατά την εργασία τους με παιδιά, που θα βοηθήσει στη μείωση του χρόνου που κάθονται στην καρέκλα.
Οι σύνθετες αποκαταστάσεις έχουν την πιο ευέλικτη χρήση στην πρωτογενή οδοντοφυΐα. Προσφέρουν υψηλή αισθητική και μπορούν να εξοικονομήσουν περισσότερη δομή των δοντιών σε σχέση με άλλες αποκαταστάσεις. Μπορούν να εφαρμοστούν στις αποκαταστάσεις Κατηγορίας Ι, II, III, ΙV, V. και οι στεφάνες ταινίας μπορούν να εξεταστούν για τις Κατηγορίες III, και IV, όπου υπάρχει ανησυχία σχετικά με τη διατήρηση της αποκατάστασης.
Οι στεφάνες από ανοξείδωτο ατσάλι θα πρέπει να εξετάζονται για: τους ασθενείς με υψηλό κίνδυνο τερηδόνας, για δόντια με τερηδόνα σε τρεις ή περισσότερες επιφάνειες και για νεογιλούς γομφίους με βλάβες κατηγορίας II στις μεσαίες επιφάνειες, για κλινικά εμφανείς βλάβες Κατηγορίας II των οπίσθιων γομφίων (όταν η βλάβη επεκτείνεται σε μεγαλύτερη από το ένα τρίτο επικοινωνούσα επιφάνεια), για ασθενείς με υποτροπιάζουσα τερηδόνα σε πολλαπλές επιφάνειες, για ασθενείς με κληρονομικά ελαττώματα οδοντίνης και αδαμαντίνης, για υποπλαστικούς γομφίους με βλάβες, και για ασθενείς σε καταστολή ή πλήρη αναισθησία.
Οι στεφάνες που είναι κατασκευασμένες από ανοξείδωτο ατσάλι καλυμμένο με ρητίνη ή προσχηματισμένη ζιρκονία κερδίζουν γρήγορα έδαφος στην Παιδοδοντία. Οι ενδείξεις τους είναι παρόμοιες με εκείνες των στεφάνων από ανοξείδωτο ατσάλι, και χρησιμοποιούνται πιο συχνά στην αποκατάσταση πρόσθιων δοντιών της πρωτογενούς οδοντοφυΐας. Προσφέρουν καλύτερη αισθητική, απαιτούν περισσότερη τεχνική από τις παραδοσιακές στεφάνες, και έχουν αυξημένο κόστος το οποίο πολλές φορές μπορεί να αποθαρρύνει κάποιους οδοντιάτρους από το να τις χρησιμοποιούν στα οδοντιατρεία τους.

Τεκμηριωμενη Οδοντιατρικη

Είναι επίσης σημαντικό να εξετάσουμε τα ποσοστά επιτυχίας όταν επιλέγουμε ένα υλικό αποκατάστασης. Πολυάριθμες μελέτες έχουν εξετάσει την αποτελεσματικότητα των υλικών για βλάβες σε πολλαπλές επιφάνειες. Κατά τη διάρκεια μιας διετούς μελέτης συγκρίθηκε η χρήση του αμαλγάματος, των υαλοϊονομερών τροποποιημένων με ρητίνη και τα σύνθετα υλικά για τις αποκαταστάσεις Κατηγορίας II. Ένα υψηλότερο ποσοστό των σύνθετων αποκαταστάσεων (47%) κατέληξε με ακτινογραφικά ελαττώματα σε σχέση με τα αμαλγάματα (11%) και τα υαλοϊονομερή ρητίνης (13%). Οι συγγραφείς πρότειναν ότι τα σύνθετα υλικά θα πρέπει να χρησιμοποιούνται σε δόντια που αναμένεται να πέσουν εντός δύο ετών.
Παρόμοια ευρήματα εμφανίστηκαν και στη The New England Children’s Amalgam Trial – οι σύνθετες αποκαταστάσεις επηρεάστηκαν περισσότερο από επανεμφανιζόμενη τερηδόνα, και η πιθανότητα να χρειάζονται επισκευή ήταν επτά φορές μεγαλύτερη σε σχέση με το αμάλγαμα. Η μελέτη διαπίστωσε ότι τα παιδιά που χρειάζονται πολλαπλές αποκαταστάσεις είχαν περισσότερες πιθανότητες για επαναλαμβανόμενη τερηδόνα. Αυτό βοηθά να υποστηριχθεί η ιδέα ότι τα παιδιά με υψηλό κίνδυνο τερηδόνας μπορούν να επωφεληθούν από τη χρήση στεφάνων.
Μια συστηματική ανασκόπηση στην οποία συγκρίθηκαν οι αποκαταστάσεις αμαλγάματος Κατηγορίας II, η οποία συμπεριέλαβε 10 μελέτες, διαπίστωσε ότι τα αμαλγάματα αντικαταστάθηκαν από μιάμιση μέχρι εννιά φορές πιο συχνά από τις στεφάνες ανοξείδωτου ατσαλιού. Μια ανασκόπηση της βιβλιογραφίας που δημοσιεύτηκε το 2002, συνδύασε αποτελέσματα από πέντε μελέτες που συνέκριναν τη χρήση αμαλγάματος και στεφάνων από ανοξείδωτο ατσάλι για πολλαπλές βλάβες στις επιφάνειες των νεογιλών δοντιών. Η μελέτη έδειξε ποσοστό αποτυχίας 26% για το αμάλγαμα και 7% για τις στεφάνες κατά τη διάρκεια πέντε ετών.

Οι οδοντίατροι επωφελούνται σήμερα από μια ευρεία ποικιλία υλικών αποκατάστασης που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην πρωτογενή οδοντοφυΐα. Επιλέγοντας το σωστό υλικό και σχεδιασμό προετοιμασίας με βάση τις ανάγκες του κάθε ασθενή, με έμφαση στον κίνδυνο τερηδόνας, μπορεί να βοηθήσει ώστε να μειωθούν οι μελλοντικές ανάγκες για θεραπεία και να παρέχει εξοικονόμηση χρημάτων για τους ασθενείς.

Πηγή: http://www.dentaltown.com/Dentaltown/Article.aspx?i=415&aid=5906

(Visited 108 times, 1 visits today)

Last modified: July 28, 2022

Close