Την εποχή πριν ανακαλυφθούν οι αντιβιώσεις η ενδοκαρδίτιδα ήταν μια μη αναστρέψιμη ασθένεια. Αυτό συνέβαινε ειδικά στις περιπτώσεις όταν το αίμα μολυνόταν από μικρόβια εξαιτίας κάποιας λοιμώδης εστίας στο σώμα.
Τα μικρόβια αυτά μπορεί να εγκατασταθούν στην καρδιά και να καταστρέψουν τις βαλβίδες δημιουργώντας νεκρωτικές μάζες. Τμήματα αυτών των μαζών μπορεί να αποσπαστούν και να δημιουργήσουν εμβολές σε ζωτικά όργανα όπως είναι ο εγκέφαλος και η καρδιά, με αποτέλεσμα ένα εγκεφαλικό επεισόδιο ή ένα έμφραγμα μυοκαρδίου.
Σήμερα όμως με την βοήθεια των αντιβιοτικών και την έγκαιρη διάγνωση φυσικά μια τέτοια κατάσταση μπορεί να αποτραπεί.
Πρόσφατα επιστήμονες έδειξαν ότι το αίμα μπορεί να μολυνθεί ακόμα και με ένα απλό βούρτσισμα δοντιών, κάτι που οδήγησε σε μεγάλη κατανάλωση αντιβιοτικών ακόμα και σε απλές οδοντιατρικές επεμβάσεις για προληπτικούς λόγους.
η μεγάλη αυτή κατανάλωση αντιβιοτικών όμως ήρθε σε αντίθεση με επιστημονικές ενώσεις που συνιστούσαν αποφυγή των αντιβιοτικών στις περιπτώσεις όπου δεν έχει αποδειχθεί με μελέτες η χρησιμότητά τους.
Το 2008 ο οργανισμός NICE της Αγγλίας απαγόρευσε την χρήση αντιβιοτικών σε οδοντιατρικές επεμβάσεις σε ασθενείς με υγιή καρδιά. Έτσι ελαττώθηκε η συνταγογράφηση αντιβιοτικών στην Αγγλία κατά 80% έως το 2013. Όμως ο αριθμός ενδοκαρδίτιδων αυξήθηκε κατά 35 περιστατικά ανά μήνα.
Άρα οι οδηγίες φορέων και οργανισμών είναι καλό να υπάρχουν για να δίνουν μια γραμμή πλεύσης αλλά τελικά ο ιατρός είναι αυτός που καλείται να προσαρμόζει την θεραπευτική γραμμή του ασθενή.
Έτσι, 2.500 χρόνια μετά, επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ο Ιπποκράτης που έγραψε ότι τον πρώτο λόγο έχει πάντα ο ιατρός.
Πηγή
Last modified: February 9, 2015
